یررسی‌های جدید بر دندان‌های دوران وایکینگ‌ها که قدمت آنها به حدود هزار سال قبل می‌رسد حاکی از آن است که آنها از لحاظ دندان پزشکی به پیشرفت‌های زیادی رسیده بودند و حتی شواهدی مبنی بر درمان دندان‌ها در آن زمان وجود دارد.مجموعه‌ای از دندان‌های باستانی مربوط به دوران وایکینگ‌ها نشانه‌هایی از یک مراسم و آیین آغازین و وحشیانه به دنبال دارد که هویت اجتماعی آنها را مشخص می‌کند.آیا وایکینگ‌ها واقعا کارهای خاصی برروی دندانهایشان انجام می؟
در دهه‌ی پایانی دهه‌ی ۱۹۸۰، باستان‌شناسان زمانی که بازمانده‌های دفن شده مردان دوره‌ی وایکینگ را کشف می‌کردند، چیزی جالب را متوجه شدند. آنها به “نشانه‌های عجیبی روی دندان‌ها” اشاره می‌کردند.
ترمیم و پر کردن دندان‌ها
این نشانه‌های عجیب بر روی دندان‌های جلویی بالا بودند و این خطوط می‌توانستند نازک یا عمیق باشند، بیشتر افقی بودند، اما در چندین مورد عمودی بودند. بسیاری از آنها فقط خطوط راست داشتند، اما می‌توانیم نشانه‌های شکل هلالی را نیز ببینیم.شواهد جدید پس از مطالعه بقایای ۱۰۰۰ ساله یک مرد نشان می‌دهد که وایکینگ‌ها شیارهای افقی را در دندانهایشان پر کرده‌اند.باستان شناسان ماتیاس توپلاک از موزه وایکینگ هایتابو و لوکاس کرک از دانشگاه مونستر در آلمان، براده‌های دندان عجیب و غریب را در بقایای ۱۳۰ مرد از جزیره گوتلند بالتیک پیدا کردند.براده‌های دندان عجیب و غریب در جزیره گوتلند بالتیک | وایکینگ‌ها با دندانهایشان چه می‌کردند؟
| برای مشاهده دقیق و کامل تعرفه خدمات دندانپزشکی 1403 کلیک کنید |
آیا پرداخت دندان نشانه‌ی مراسم مقدماتی بین وایکینگ‌ها بود؟
نتایج نشان می‌دهند که دندان‌های پرداخته بر روی افراد بالغ در تمام گروه‌های سنی و به نسبت با توزیع سنی گروه به طور کلی وجود دارند. البته ممکن است پرداخت بر روی بزرگسالان جوان انجام شود، زیرا برای همیشه باقی می‌ماند. با این حال، این پدیده در هیچ مردی زیر ۲۰ سال سن مشاهده نشده است. به عبارت دیگر، چیزی وجود ندارد که این یک مراسم مراسمی باشد. میکروسکوپ الکترونی روبین برخی از آنها نشان می‌دهد که آنها پس از انجام پرداخت غذا خورده‌اند. همچنین برخی از آنها با کلسیم در شکاف پرداخته شده زنده بودند، که نشان می‌دهد که شکاف‌های پرداخته شده قبل از مرگ تولید شده‌اند.تنها نکته‌ای که تا کنون داریم این است که حدود ۸۰٪ موارد یافت شده تاکنون از گوتلند، جزیره‌ی سوئدی در دریای بالتیک، می‌آیند.
توجه به سلامت دندان‌ها در اسکاندیناوی
شیارهای افقی ناشی از پر کردن در جمجمه مردانی از سوئد و دانمارک نیز پیدا شده است که به نظر کارشناسان ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد.تحقیقات نشان می‌دهد که این دندان‌های پرشده متعلق به مردان بالغ هستند. همچنین ارزیابی‌های دندان پزشکان و اسکن اشعه ایکس حاکی از آن است که وایکینگ‌ها دندان‌های خود را ترمیم می‌کرده‌اند و از جمله شواهدی مبنی بر استفاده از خلال دندان، سوهان کشیدن دندان‌های جلو، و حتی درمان دندان‌های مبتلا به عفونت وجود داشته است.
شناسایی از طریق براده‌های دندان
عصر وایکینگ دوره‌ای در تاریخ اروپاست و از حدود سال‌های ۸۰۰ تا ۱۰۵۰ بعد از میلاد باز می‌گردد. در مقاله تحقیقاتی هایتابو و لوکاس کرک آمده است: جامعه عصر وایکینگ گوتلند از آداب و رسوم براده کردن دندان به عنوان یک سیستم داخلی برای تشخیص و شناسایی در ارتباطات خود استفاده می‌کردند.بنابراین می‌توان این گونه استدلال کرد که به طور کلی براده‌های دندان برای ارتباطات درون‌فردی در نظر گرفته می‌شده‌اند و به این ترتیب افراد در گروه‌های اجتماعی خاص می‌توانستند یکدیگر را شناسایی کنند.
ارتباط براده کردن دندان با فعالیت‌های تجاری
با توجه به چنین شواهدی ممکن است بتوان تئوری مطرح کرد که در آن رسم براده کردن دندان با گروه‌های بزرگ‌تری از بازرگانان حرفه‌ای را مرتبط می‌داند.بعضی گروه‌های وایکینگ‌ها پس از این دوره برای مدتی طولانی‌تر در کشورهای مختلف در سراسر جهان زندگی کردند. آنها از اسکاندیناوی سرچشمه گرفتند و با کشتی‌های وایکینگ معروف خود به سراسر جهان سفر کردند.
شروع حملات وایکینگ‌ها
اولین حمله وایکینگ‌ها در سال ۷۹۳ ثبت شده است. ضمن آنکه آنها به حملات منظم خود در سراسر جهان ادامه دادند. در سال ۸۶۶، وایکینگ‌ها یورک مدرن (نام وایکینگ‌ها: Jorvik) را تصرف کردند و آن را به پایتخت خود تبدیل کردند.گروه‌های مختلف وایکینگ‌ها چند صد سال پس از آن سفرهای هجومی منظمی را در اطراف سواحل بریتانیا آغاز کردند. یک شبکه تجاری که سراسر جهان را در بر می‌گرفت و شواهدی از سبک خانه‌های مشابه، جواهرات، ابزار و بسیاری دیگر از تجهیزات روزمره را می‌توان در بسیاری از کشورهای مختلف یافت.
عصر وایکینگ‌ها در بریتانیا با کشته شدن پادشاه نروژ هارالدر هارای در نبرد استنفورد بریج در بریتانیا پایان یافت. ۱۰۶۶ وایکینگ‌ها معمولاً به صورت شاخ در کلاه خود به تصویر کشیده می‌شوند، اما تنها یک کلاه ایمنی به خوبی حفظ شده از عصر وایکینگ‌ها وجود دارد و این کلاه شاخ ندارد.
